Na wat er onlangs gebeurd is met Osama bin Laden, zou ik, als ik Ratko Mladic was, de hemel danken dat ik een blanke, christelijke Europeaan ben zonder Amerikaans strafblad. Ik kan zo gauw geen andere reden bedenken waarom de beginselen van de rechtsstaat voor deze moslimverdelger wél gelden, terwijl het zogenaamde opperhoofd van de islamterroristen ongehoord aan Allah werd geretourneerd.
De officiële lezing, dat Bin Laden ’te gevaarlijk’ was, wil er bij mij niet in; ze is een ‘hapje voor papa’ dat ik niet in het minst vertrouw. Ik denk eerder dat de Special Forces het fatale hoofdschot te vaak en met te veel plezier geoefend hadden in hun replicavilla om het bij de uitvoering achterwege te laten. De bredere gedachte dat het gevangennemen van dergelijke kopstukken ook op langere termijn te riskant zou zijn, is niet zomaar een kanttekening bij het opkomend internationaal recht, maar de verwerping ervan op een cruciaal moment. Bestaat het internationaal recht niet juist om mensen als Bin Laden, die buiten elke gangbare categorie vallen, toch op een verantwoorde manier te bestrijden?
Nee dus. Terrorismeverdachten die onze joods-christelijk-humanistische cultuur afwijzen, hoeven klaarblijkelijk niet berecht te worden. Zij mogen zonder enige vorm van proces geëxecuteerd worden en vervolgens in zee gedumpt. Van het bovenstaande hoeft uiteraard geen enkel bewijs geleverd te worden, evenmin als van de vermeende misdaden die de terrorist heeft gepleegd. We weten toch al precies wat Osama gedaan heeft: het komt regelmatig op tv. Een graf zou alleen maar een bedevaartsoord voor barbaren worden en de foto’s van het lijk zijn te gruwelijk voor onze beschaafde Westerse hartjes. Ziezo. Het dossier Meest Gezochte Man Ooit kan worden gesloten.
De moord op Bin Laden kreeg een dikke, ongegeneerde thumbs up van de doodstrafloze democratieën. Ik heb zelden zo gewalgd van mijn eigen beschaving als tijdens het aanhoren van die beestachtige felicitaties. Regeringsleiders die er hun bek mee bevuilden zouden direct afgezet moeten worden wegens publieke minachting voor de rechterlijke macht, Mark Rutte voorop, omdat het Internationale Strafhof, waar Bin Laden had moeten verschijnen, nota bene op een steenworp afstand ligt van zijn belachelijke torentje.
Laat ik benadrukken dat, hoewel ik moslim-extremist en antimoslim-extremist graag in één natte Hollandse bajes had gezien, ik Osama bin Laden niet zal missen en Ratko Mladic ook niet, mocht hij een hartstilstand krijgen tijdens een ‘kopje koffie zoals vroeger’ met Karadzic, aan een tafeltje bij het raam van de gevangeniskantine met uitzicht op zee. Wat ik mis is de blinddoek van vrouwe Justitia. Ons internationaal recht lijkt vooralsnog op een bijstandsuitkering: een laatste, met gemor opgespannen vangnet, behorend bij het juiste paspoort.