Overbevolking is een groot en groeiend probleem, maar elke individuele bijdrage eraan wordt geacht ons in een euforische stemming te brengen, een staat van verwondering, vertedering en hoopvolle anticipatie. Kirrend omringen we de wieg. Wat voor iemand zal het worden? Wat zal het gaan meemaken? En wat zal het presteren? Zal het geluk vinden?
Hieronder enkele korte antwoorden.
1) Een mens wordt niets. Een mens is er, tot hij er niet meer is. Het enige wat een mens ooit wordt is een lijk.
2) Ieder mens maakt dezelfde dingen mee. De verschillen tussen mensenlevens zijn als de verschillen tussen twee uitvoeringen van hetzelfde muziekstuk door dezelfde muzikanten vóór de lunch en ná de lunch.
3) Wat wij prestaties noemen zijn de troostrijke woorden die een gevangene in een dodencel op de muur schrijft voor wie na hem komt.
4) Ieder mens zoekt geluk. Die zoektocht gaat ten koste van alles om hem heen en uiteindelijk ook ten koste van hemzelf, als hij sterft. In de dood vindt hij het misschien, omdat hij pas dan in staat is te stoppen met zoeken.
(Wordt vervolgd.)