Skip to content

Hersendeksel

geef me één advies dat ik niet dadelijk vergeet
alleen de klanken resten van mijn lessen levenslust
de letters zijn verlamd, ze geven zonder wrijving mee
de termen drijven als ruwe olie voor de kust

dromend, zoetig drama gistend in mijn dood gewicht
tot halfacht draag ik de wreedheid als een doornenkroon
maar het dagelijks licht, dat tot praatjes verplicht
het ziet in mij, vrees ik, zijn verloren zoon

kansen komen in colonnes westwaarts elke dag
(ironie? ze zijn te hoopvol, dat ik hen nog verdenk)
ze schuiven bij me aan, doen de verslagene verslag:
‘zó maak je elk gegeven tot geschenk’

de tafel is het speelveld van gedachtentransfusie
een gesprek zonder poten komt nooit van de grond
een droom is net echt, echtheid is net een illusie
maak je zin rustig af, beschouw hem als sport voor de mond