Skip to content

Perron

Het perron sterft langzaam af. Eerst zien we borden, een kiosk of wat en roltrappen van en naar de stationshal passeren. Waar het afdak ophoudt zijn alleen tegels en palen en wat oude verdwaalde reizigers in de open lucht. Spoedig stuiten we op zand, een strook van nooit betreden gras, onkruid en vergeten struikgewas, zich versmallend tot de eerste roestige wissel een eind maakt aan het eiland van openbare veiligheid.