Tony Hayward, de scheidende manager van BP, verdiende ruim een miljoen pond per jaar, exclusief bonus. In ruil voor dit absurde bedrag verwachtte men, volgens de logica van het kapitalisme, dat hij absurd verantwoordelijk zou zijn en absurde problemen zou kunnen oplossen.
Absurde verantwoordelijkheid houdt in dat je óf ongeveer negentig procent van je menselijkheid onderdrukt óf zorgt dat die negentig procent niet in de publiciteit komt. Het eerste is nog niemand gelukt behalve Ghandi, het tweede noemen we ‘goede PR’.
Absurde problemen zijn problemen waarvoor geen oplossing bestaat. Dat kunnen we niet accepteren, dus benoemen en beminnen we leiders die deze problemen toch op gaan lossen.
Tony Hayward kreeg zo’n probleem op zijn pad: de diepzeeoliefontein in de Golf van Mexico. Het was zijn taak als manager deze onoplosbare kwestie snel, goedkoop en efficiënt op te lossen. Ondanks zijn salaris slaagde hij daar niet in. Bovendien maakte hij zich schuldig aan een minder dan absurd verantwoordelijkheidsgevoel door te zeggen dat hij zijn leven terug wilde en door een vrije dag (!) te nemen om een yachtrace bij te wonen. Uiteraard moest hij opstappen.
Zijn opvolger is Bob Dudley. Mijn advies: geef hem het tienvoudige van wat Hayward kreeg. Dan weten we zeker dat de volgende olieramp adequaat wordt aangepakt.
Eén commentaar