Waar ik vroeger vooral ‘dacht’, ben ik nu steeds meer aan het voelen. Ik vind mijn inspiratie tegenwoordig door af te dalen van mijn hoofd naar mijn hart. En dat gaat prima. Ik laat mijn meningen los en ook de meningen van andere mensen. Ik doe gewoon wat goed voelt.
Hersenen zijn niet gemaakt om belangrijke beslissingen te maken. Dat doe je met je hart. Je voelt donders goed aan wat het beste is en als je dat voelt, dan moet je ernaar handelen. Dan kunnen ze me nog zo veel grafieken en statistieken laten zien die het tegendeel beweren, maar dan zeg ik gewoon: er zijn leugens, grote leugens en er zijn statistieken. Terwijl, over mijn hart kan ik gerust zeggen: er is waarheid, grote waarheid en er is wat mijn hart me ingeeft. Want hoe waar iets ook is op papier, als mijn hart er ‘nee’ op antwoordt, kan het voor mij nooit waar zijn.
Ik heb geleerd mijn eerste ingeving te vertrouwen. Het eerste gevoel. Ik heb geleerd bij mijn eerste gevoel te blijven en daarop verder te bouwen. Mijn eerste gevoel is net zo goed als dat van welke hoge econoom dan ook. Als je het maar echt voelt, dan is het altijd goed, meisje. Dat zegt mijn haptonoom tegen mij. Als je doet wat je voelt, hier, in je hart, dan kunnen mensen het misschien met je oneens zijn, maar ze kunnen je nooit ergens van beschuldigen. En dat doen ze ook niet. Ik ben glashelder. Ben ik boos, dan ben ik boos. Ben ik blij, dan ben ik blij. Ben ik verdrietig, dan ben ik verdrietig. Dat klinkt nou heel simpel, maar daar kunnen jullie iets van leren.
(Wordt vervolgd.)
Eén commentaar