Skip to content

Verjaardag

In onze joods-christelijk-humanistische cultuur is het gebruikelijk iemand te feliciteren, telkens als hij of zij erin is geslaagd een vol jaar op Aarde te overleven. Omdat ieder mensenleven op een ander moment begint, lopen onze persoonlijke jaartellingen niet gelijk. We hebben speciale kalenders ontwikkeld om ons te helpen onthouden wie precies wanneer een compliment verdient voor de prestatie van het niet-doodgaan.

De minimale attentie is een per post opgestuurde kaart, een plicht die met sms’jes en e-cards trouwens aardig ontdoken kan worden. In de regel hoort de kaart aan te komen op de dag van verjaren, maar ook hier valt op af te dingen. Een late verjaardagskaart is acceptabel, mits de kaart op een grappige manier melding maakt van zijn eigen laatheid of briefgeld bevat. In alle gevallen is het belangrijk dat de kaart ‘leuk’ is. Er staat bijvoorbeeld een geeuwend zoogdier op.

Wie de jarige in persoon tegenkomt, geeft een handdruk of drie kussen, waarbij iedere kus op een andere wang terecht moet komen dan de vorige. Mannen geven jarige mannen een handdruk, maar jarige vrouwen krijgen van hen drie kussen. Bij kinderen mag het allebei, maar als een man een kind kust, dient hij daar niet buitensporig van te genieten. Vrouwen kussen altijd en mogen zich daarbij onbeperkt aanstellen.

De jarige ontvangt geschenken en trakteert in ruil daarvoor op eten, drinken en amusement. Vuistregel is dat de jarige hier net iets méér geld aan kwijt moet zijn dan de gasten hebben besteed aan hun cadeaus. Dure geschenken zijn slechts toegestaan als het dingen zijn die de jarige nooit zelf zou hebben gekocht.

Tijdens het feest manoeuvreren de gasten zich door de ruimte en knopen onderling gesprekken aan, die ze steevast openen door elkáár te feliciteren mét de jarige, waarbij de jarige gewoonlijk niet met de voornaam wordt aangeduid maar met zijn of haar rol in het leven van de gesprekspartner. Een voorbeeld:
‘Nou, gefeliciteerd met je zus.’
‘Ja! Jij ook met je collega.’
Beide personen verwijzen hier naar dezelfde jarige. Voor de eerste is zij een collega, voor de tweede een zus. De herkomst van dit gebruik is onbekend. We nemen aan dat het een bekrachtiging is van een door vrienden en familie gedeelde verantwoordelijkheid voor het in leven blijven van de jarige.

2 commentaren