Alles wat populair is, heeft een zekere kwaliteit. Meestal is dat vooral toegankelijkheid. Mensen houden van toegankelijkheid. Dat geeft hen het gevoel dat ze de wereld begrijpen.
Een hoer is ook toegankelijk. Je hebt goedkope hoeren en dure hoeren. Een dure hoer is net zo toegankelijk als een goedkope, maar heeft net wat meer status. Daar betaal je voor.
Er zijn ook mensen die er alles aan doen om maar niet toegankelijk te zijn. Zij denken dat alles wat toegankelijk is, ook hoerig is. Als dat zo is, dan is ontoegankelijkheid dus een soort vaginisme. Je moet je uiterste best doen om erin te komen en zelfs dan blijf je met een onbestemd gevoel zitten.
Soms gaan hoerigheid en vaginisme prima samen. Een film als Pulp Fiction is zowel toegankelijk voor het grote publiek (de hoerenlopers) als bevredigend voor de critici (de gynaecologen). Hoe komt dat? Doordat hij hoerig is met een knipoog.
Een hoer die knipoogt. De gemiddelde hoerenloper zal er geen moeite mee hebben, maar ook de meer ontwikkelde voorbijganger komt aan zijn trekken. Waarom knipoogt ze? Drijft ze soms de spot met haar eigen beroep, met de verlangens van haar klanten? Misschien relativeert ze met die ene knipoog wel onze hele behoefte aan vermaak.
Je kunt je voorstellen hoe makkelijk zo’n knipoog eigenlijk is. Je komt slim over zonder dat je uit hoeft te leggen wat je bedoelt. Wie gaat er nu vragen waarom je knipoogt? Als je dat vraagt kom je alleen maar dom over, ook al leg je daarna precies uit wat je bedoelt. Je moet die knipoog maar snappen.
Je kunt zo hoerig zijn als je maar wilt. Zo lang je blijft knipogen houd je de gynaecologen tevreden. Dat is het geheim van populariteit in alle milieus.
2 commentaren