Skip to content

Achter de rug

Fietsend naar het centrum van Utrecht, zag ik dat de rij loofbomen tussen het Beatrixpark en het spoor maar eens volledig was gekapt.

Waarom?

Hadden wandelaars behoefte aan een bééld bij het kabaal dat elke vijf minuten de rust in het mooiste park van Utrecht verscheurde? Stelde men zich golden retrievers voor, die vrolijk met de Sprinter mee zouden rennen? Klaagden treinreizigers over het geblokkeerde uitzicht? Was men bang dat zelfmoordenaars zich aan een liaan de rails op zouden slingeren?

Gelukkig maar dat deze vragen er niet meer toe doen. De bomen zijn weg. Dood. Het is allemaal achter de rug.

Eén commentaar