Skip to content

Voelen (deel 2)

Voelen jullie eigenlijk nog wel waar jullie mee bezig zijn? Ik weet zeker dat jullie het me prima uit kunnen leggen, maar dat zit allemaal in jullie hoofd, dat zijn alleen maar de hersentjes die hun werk doen. Voelen jullie nog wel iets? Bij wat jullie doen? Ja, dat wordt dan een rare vraag gevonden. Maar dat er over die vraag lacherig wordt gedaan, dat zegt meer over jullie dan over mij hoor. Dat zegt iets over jullie gevoelsarmoede. Jullie gevoel is een opgedroogd restje studentenhumor. Jammer, want dat hoeft echt helemaal niet. Al dat weggestopte gevoel, zo zo zo zonde. Al die mensen die denken dat ze gevoel en verstand gescheiden moeten houden, net als werk en privé. Lieverds, dat kán helemaal niet. Alles is gevoel, alles is privé, alles is een geheim. Je leven is één groot geheim dat iedereen mag weten. Is dat nou niet mooi?

Natuurlijk is het soms eng om naar je hart te luisteren, als je hart bijvoorbeeld zegt dat je een risico moet nemen, bijvoorbeeld door een relatie te beginnen met een collega. Maar er zijn genoeg voorbeelden van liefdesrelaties die op de vloer geen enkel probleem opleveren. Ze kunnen zelfs een zeer gunstige uitwerking hebben. Het echte probleem, dat zijn die piekerende hersentjes van die mannetjes en vrouwtjes die alleen maar in hun hoofd zitten, die niet eens meer weten wat een impuls is. En nou zeg ik mannetjes en vrouwtjes, maar het zijn vooral de mannetjes. Ja, mannen, het zijn schatten, maar ze lopen veel te vaak hun verstand achterna. Ze denken dat één plus één altijd maar weer twee is. En dan schrikken ze, als het een keer drie blijkt te zijn. Ja, surprise! En ik weet heus wel dat één plus één twee is, maar het verschil is, dat ik ook mijn hart nog heb, dat tegen me zegt: ‘Drie is ook goed hoor meis. Drie is ook hartstikke goed.’

2 commentaren