Skip to content

Verd-

Vandaag liep ik Blokker binnen met een boodschappentas vol eten. Ik nam geen mandje, want ik wilde alleen snel een paar keukendoeken kopen.

Vaak moet ik lang zoeken bij Blokker, tot vragens toe, omdat de artikelen gesorteerd zijn op het deel van het burgerlijk bestaan waarbinnen ze van nut zijn en dus niet op de ondoordachte categorieën die ik geneigd ben te hanteren, zoals materiaal, formaat en prijs. De koffiefilters liggen bijvoorbeeld bij de koffiezetapparaten, niet bij de servetten. Maar vandaag zag ik meteen waar ik heen moest en liep er recht op af.

Onderweg naar de kassa, met in de ene hand de opgevouwen doeken en in de andere hand de volle tas, kwam ik langs een paar bakken met sterk – om niet te zeggen fors – afgeprijsde dvd’s. Ik klemde de doeken onder mijn arm en grabbelde in de bakken om te kijken of er tussen de terecht vergeten films ook onterecht vergeten films lagen, maar dat was niet zo.

Als troost sloeg ik de hoek om naar de kast met populaire dvd’s, die ik normaal gesproken links laat liggen. Wat op ooghoogte stond was niet interessant. Flauwe romantische komedies, routineuze thrillers. Borst- en navelhoogte vielen ook tegen. Middelmatige series, spectaculaire – dus saaie – documentaires. De dvd’s op scheenhoogte stonden opgesteld in twee rijen achter elkaar, zodat niet alle titels te lezen waren. Ik wist dat het een zinloze queeste was. Toch zette ik de tas naast me op de grond, hurkte en nam de eerste drie dvd’s uit de voorste rij, zodat de drie erachter zichtbaar werden. Daarna zette ik de dvd’s terug, nam de volgende drie eruit, enzovoort.

Ik zag een gestalte in mijn linkerooghoek. Naast mij stond een medewerkster met een bril. Ze keek me hulpeloos of zelfs verbaasd aan. Ik dacht dat ze erlangs wilde, dus ik stond op en maakte plaats. Maar zij bleef staan en bleef mij aankijken. Toen zag ik dat ze dvd’s in haar handen had.
‘O, moet je in deze kast zijn?’ vroeg ik.
De keukendoeken zakten onder mijn arm vandaan en vielen op de grond.
‘Eh, wat bent u aan het doen?’ zei de medewerkster. ‘Mag ik misschien even in die tas kijken?’
‘Daar zitten boodschappen in.’
‘Sorry, het zag er echt heel verd- heel raar uit.’
Ze adviseerde me mijn tas voortaan bij de kassa achter te laten voor ik de winkel in ga.

Eén commentaar